W ciszy pustyni. – Ciekawa i aktualna refleksja. Autor: José Antonio Pagola.

"Jan obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!".  (Łk 3, 3-4)

Komentarz, który wstawiam dziś do blogu Indagações-Zapytania, napisany przez hiszpańskiego kapłana i teologa José Antonio Pagola, jest bardzo konkretny i aktualny. Jego tłem jest biblijny  tekst Łk 3,1-6 (Jan Chrzciciel).

Został on opublikowany na internetowej stronie Instytutu Unisinos Humanitas (IHU).

Warto przeczytać.

WCejnóg

(przetłumaczone z języka portugalskiego)

Refleksja

Ewangeliście Lukaszowi  zależy na tym, aby szczegółowo wskazać imiona  znanych powszechnie ludzi, stojących na czele różnych sfer władzy politycznej i religijnej. To oni są tymi, którzy wszystko układają i wyrównują, czyli kierują wszystkim.   Jednak decydujące wydarzenie, jakim jest przyjście na świat Jezusa Chrystusa, przygotowuje się i realizuje  poza zakresem ich wpływów i władzy tak, że  oni nawet o tym nie wiedzą i nie są w stanie nic o tym decydować.

W ten właśnie sposób to co  zasadnicze jawi się tak w świecie, jak i w naszym życiu. W ten sam sposób w ludzką historię przenika  łaska i zbawienie Boże.  To co kluczowe i zasadnicze  nie jest w rękach możnych i władców tego świata.  Łukasz zwięźle mówi, że "skierowane zostało słowo Boże do Jana , na pustyni”,  a nie w Rzymie – sercu imperium, ani  w świętych pomieszczeniach Świątyni w Jerozolimie.

Nigdzie nie jest możliwe lepiej usłyszeć  wołania Boga, aby zmienić świat, niż w ciszy pustyni. Pustynia jest terenem prawdy. Jest miejscem, w którym można napotkać to co najważniejsze i niezbędne. Nie ma tam miejsca na to, co nieistotne i zbędne. Nie można tam żyć dla gromadzenia rzeczy niepotrzebnych. Nie można tam mieć luksusów ani żyć  ostentacyjnie.  Na pustyni  decydujacym jest szukanie bezpiecznej ścieżki, dzieki której można ocalić życie.

To dlatego niektórzy prorocy tak silnie nawiązują do pustyni, symbolu bardziej prostego życia, bardziej zakorzenionego w tym co istotne. Jednocześnie, pustynia jest symolem życia jeszcze niezaburzonego tyloma niewiernościami wobec Boga i tak licznymi niesprawiedliwościami wobec ludzi.  W tym pustynnym miejscu Jan Chrzciciel głosi o wielkim symbolu "Chrzcie", który ma stać się punktem wyjścia do nawrócenia, oczyszczenia, przebaczenia i nowego początku życia.

                

Jak odpowiedzieć na to wezwanie dzisiaj, w obecnych czasach?  Jan Chrzciciel podsumowuje to obrazem zaczerpniętym z Księgi Izajasza: "Przygotujcie drogę Panu".  Nasze ludzkie życie pełne jest przeszkód  i oporów, które uniemożliwiają lub utrudniają przyjście Boga do naszych serc i wspólnot, do naszego Kościoła i do naszego świata. Bóg jest zawsze blisko. To do nas należy zadanie wytyczenia ścieżek, aby było możliwe powitanie Go, wcielonego w Jezusie.

Obrazy Izajasza zapraszają do podjęcia bardzo podstawowych i zasadniczych zobowiązań: bardziej troszczyć się o to, co niezbędne, bez rozpraszania się tym, co wtórne i zbędne; naprawiać  to, co zdeformowaliśmy  w naszym pożyciu z innymi;  nie bać się trudnych ścieżek; sprawdzić czy rzeczywiście kierujemy się prawdą w naszym życiu, co pozwoli nam otworzyć się na prawdziwe nawrócenie. Musimy poważnie troszczyć się o chrzest  naszych dzieci, ale świadomi tego, że  my wszyscy potrzebujemy "chrztu nawrócenia".

Źródło: IHU-Notícias