Jak Łazarz, czekając na okruchy... – Krótkie refleksje

 

Wspaniałe, krótkie  refleksje , które każdy z nas może zamienić w osobistą medytację i modlitwę...

Wyjęte z Power Point (PPS) – strona internetowa  Sióstr Benedyktynek z Montesserrat: 

http://www.benedictinescat.com/montserrat/imatges/Dom26C13port.pps 

(Tłumaczone z j. Portugalskiego)

Wcejnog

Jezus nikomu nie zabrania usiąść przy swoim stole,

ani nie wzbrania się być czyimś gościem.

Nasza ziemia powinna być jednym ogromnym

stołem dla wszystkich, wypełniona prostymi i

smacznymi owocami, będącymi wynikiem naszej pracy i

Bożym prezentem.

Gdybyśmy dzielili się tym co mamy,

wystarczyłoby dla wszystkich.

Pomimo  że jesteśmy źli i pełni wad,

nigdy nie powinniśmy wątpić:

Jezus chętnie zaprasza nas do swojego stołu,

i bardzo się cieszy kiedy my Go

zapraszamy do naszego.

José Arregi.

Łazarz

Panie, ponad połowa ludzkości
chodzi jak Łazarz, szukając okruchów
spadających ze stołu  Kapitału.
Wszyscy u drzwi pałaców i biznesu,
czekając na resztki
a Ty jesteś z nimi.

Jesteś u drzwi żebrząc z ubogimi
i doświadczając przykrości, kiedy drzwi
zamykają sie przed  nimi.
I krzyczysz  przez okno do handlarzy niewolników:
Nadejdzie dzień, kiedy stracicie  wszystko.
Bo w końcu, zostaniecie osadzeni na podstawie miłości.

Idą  do kościoła  w niedzielę, aby usłyszeć
to czego oczekuja:
że Ty uczyniłeś bogatych i biednych i
że  trzeba być dobrym dla wszystkich,
czyli,  dla nikogo.
I wychodzą spokojni, jakby to był twój głos.

Weź mnie ze sobą do chat "Łazarzy",
żeby podnieść z podłogi  to  co spadło
i dać laskę chromemu,
aby wznieść ściany  i założyć sufity,
aby przygotować stoły okrągłe
dla niedożywionych dzieci.

Weź mnie,  nie pozostawiaj mnie upadłego na drodze,

teraz, gdy doszedłem aż dotąd,
szukając gwiazdy miłości.
Powiedz mi też,
jak powiedziałeś tamtemu chromemu :
Wstań i chodź!

(Patxi Loidi)