Małe ziarna. – Wspaniała refleksja. Autor: José Antonio Pagola.

"Do kogóż mamy porównać  królestwo Boże i w jakiej przypowieści  je przedstawimy? Otóż jest ono jak ziarno gorczycy: gdy sie je rzuca w ziemię, mniejsze jest od wszystkich nasion na ziemi,  a gdy się je zasieje, wyrasta i staje się większe od innych  krzewów i  obfituje  w silne pędy, tak, że w jego cieniu mogą zakładać gniazda ptaki powietrzne. "  Mk 4, 30-32

Poniżej,  bardzo konkretna refleksja, której tłem jest biblijny tekst  Mk 4: 26-34 (przypowieść o ziarnie gorczycznym). Jej   autorem   jest  hiszpański teolog José Antonio Pagola.

Spokojna lektura tego tekstu i zaduma nad jego treścią  może mieć spore znaczenie dla tych, którzy potrzebują mocniejszych fundamentów dla swojej  wiary chrześcijańskiej w obecnych czasach.

Tekst został opublikowany na stronie internetowej Instytutu Unisinos Humanitas (IHU).

Warto przeczytać i zrobić małą refleksję.

Tłum. z j. portugalskiego)

WCejnóg

Małe ziarenka

José Antonio Pagola

Żyjemy, zarzucani złymi  wiadomościami.  Audycje radiowe i telewizja, wiadomości  i reportaże zasypują nas lawinami informacji  o nienawiści, wojnach,  głodzie i przemocy; o dużych i małych skandalach.  Mamy wrażenie,  że "sprzedawcy  sensacji “ nie znajdują  już żadnej innej lepszej i ważniejszej rzeczy na naszej planecie.

  

Niesamowita szybkość, z jaką roznoszone są nowiny pozostawia nas oszołomionych  i zdezorientowanych. Co tu może ktoś  zrobić w obliczu tak wielu cierpień? Coraz bardziej jesteśmy lepiej informowani  o źle dręczącym cała ludzkość, i coraz częściej czujemy się bezsilni, aby mu się rzeciwstawić.

Nauka próbowała nas przekonać, że problemy mogą być rozwiązane za pomocą coraz większych osiągnięć technologicznych i rzuciła nas wszystkich w gigantyczną organizację i racjonalizację życia. Dziś widzimy, że ta zorganizowana władza nie jest już  w rękach ludzi, ale stała się własnością  struktur. Stała się "siłą niewidzialną", i znajduje się coraz bardziej  poza zasięgiem każdego człowieka.

W tej sytuacji,  wielką staje się pokusa  by pójść drogą rezygnacji . Co ja tu mogę zrobić by społeczność stała się lepszą? Czyżby nie było zadaniem przywódców politycznych i religijnych dokonanie potrzebnych  zmian, które mogłyby zapewnić ludzkości  godniejsze współżycie, bardziej ludzkie i harmonijne?

Tak jednak  nie jest.  W Ewangelii  jest wezwanie skierowane do wszystkich,  że trzeba siać małe ziarna by nastała nowa ludzkośc. Jezus nie mówi o wielkich rzeczach.

Królestwo Boże jest czymś bardzo pokornym  i skromnym  w swoich początkach . Czymś, co może być  niepostrzeżone, jak najmniejsze ziarenko, ale posiada w sobie moc by się rozwijać i przynosić owoce w zadziwiający sposób.

Niewątpliwie, oczekuje się od nas, byśmy  na nowo uczyli  się doceniać małe rzeczy i małe gesty. Nie czujemy się powołani do bycia bohaterami ani męczennikami na codzień, ale wszyscy jesteśmy zaproszeni, by naszym życiem dodawać  trochę godności w każdym zakątku naszego małego świata.

Przyjazny gest darowany komuś, kto żyje w oszołomieniu; ciepły uśmiech tym, którzy są samotni; znak bliskości dla tych, którzy pogrążają się  w rozpaczy; jeden mały promyk radości w przytłoczonym  sercu...  to nie są wielkie rzeczy.   Są małymi ziarnami  królestwa Bożego, które my wszyscy możemy siać  w społeczeństwie skomplikowanym  i smutnym, które zapomniało już o  uroku prostych i dobrych rzeczy.

Źródło: IHU - Notícias