Dwie postawy bliskie Jezusowi. – Wspaniała refleksja. Autor: José Antonio Pagola.

"I powiedział im:" Jeżeli ktoś chce być pierwszym, niech się stanie ostatnim ze wszystkich i niech wszystkim posługuje". A potem wziąwszy małe dziecko postawił je pośrodku  nich i obejmując je swoimi ramionami, powiedział do nich: "Kto przyjmuje, w imię moje, takie dziecko, Mnie samego przyjmuje. Ten zaś, kto Mnie przyjmuje, nie Mnie przyjmuje, lecz Tego, który Mnie posłał.” (Mk 9, 35-37)

Poniżej, piękna  refleksja, bardzo konkretna  i aktualna, której tłem jest biblijny tekst Mk 9: 30-37 (Uczniowie sperają się, który z nich jest największy).

Jej autorem  jest hiszpański kapłan i teolog José Antonio Pagola.

Tekst został opublikowany na internetowej stronie Instytutu Unisinos Humanitas (IHU).

Zachęcam do przeczytania!

WCejnóg

(Tłumaczenie z języka portugalskiego)

Refleksja

Grupa  Jezusa  przemierza  Galileę idąc w kierunku Jerozolimy. Robią to dyskretnie,  nie przywołując niczyjej uwagi. Jezus chce specjalnie poświęcić się formacji swoich uczniów. Bardzo ważne jest to, co On chce wyrzeźbić w ich sercach:  Jego droga  nie jest drogą  chwały, sukcesu i władzy. Wprost przeciwnie: prowadzi do odrzucenia i ukrzyżowania, chociaż zakończy się  w   zmartwychwstaniu.

Uczniowie nie mogą pojąć tego, co mówi im Jezus. Boją się nawet Go o to pytać.  Nie chcą  myśleć o ukrzyżowaniu. Coś takiego w ogóle nie  wchodzi w ich plany i oczekiwania. Kiedy Jezus mówi im o oddaniu się i o krzyżu, oni oddają się  swoim ambicjom: Kto z nich jest najważniejszym w grupie? Kto zajmie najwyższe stanowisko? Kto otrzyma więcej  zaszczytów?

Jezus "siada". Chce nauczyć ich czegoś, czego nigdy nie wolno im będzie zapomnieć. Przywołuje Dwunastu, tych którzy są najbardziej związani z Jego misją i woła ich bliżej siebie. Robi to, ponieważ widzi, że oni nie trzymają się Go blisko. Aby dążyć jego śladami i upodabniać się do Niego, muszą nauczyć się dwóch zasadniczych  postaw.

Pierwsza postawa: " Jeżeli ktoś chce być pierwszym, niech się stanie ostatnim ze wszystkich i niech wszystkim posługuje". Uczeń Jezusa musi wyrzec się ambicji, tytułów, wyróżnień i próżności. W Jego grupie nikt nie góruje nad innymi. Wręcz przeciwnie, powinien zajmować ostatnie miejsce, zejść do poziomu tych, którzy nie mają żadnej władzy  ani specjalnych uprawnień.  I, wtedy, być jak Jezus, "sługą wszystkich."

Druga postawa jest tak ważna, że Jezus pokazuje ją   głębokim symbolicznym  gestem. Umieszcza małe dziecko pośrodku Dwunastu, w centrum grupy, tak żeby ci ambitni ludzie zapomnieli  o zaszczytach i wielkości, i zatrzymali swój wzrok na małych, słabych, tych najbardziej potrzebujących obrony i opieki. Nie zwlekając, przytula je i mówi im: " Kto przyjmuje,  w imie moje, takie dziecko, Mnie samego przyjmuje". Kto przyjmuje  "malutkiego", ten przyjmuje "największego", samego Jezusa. A kto przyjmuje Jezusa, przyjmuje Ojca, który Go posłał.”

Kościół, który przyjmuje  malutkich i bezbronnych uczy przyjmowania samego Boga. Zaś Kościół,  który patrzy na wielkich i wiąże się  z możnymi tej ziemi, wypacza Dobrą Nowinę Boga,  głoszoną przez Jezusa.

  

Fonte: IHU – Notícias